Czy Aspie kłamią?

Podobno ASpergery nie kłamią - tak przynajmniej wyczytałem w kilku mądrych czytadłach nt. osób z moim zespołem. Co na to ja? Odpowiedź ciśnie mi się tylko jedna: to kłamstwo!

"Nie nie kłamią" - gdybym tak napisał, skłamałbym. Co nie znaczy, że nie kłamię, bo kłamię, no ale po kolei... Kiedyś nie kłamałem, bo zasada w mojej rodzinie była taka, że kłamać nie wolno było. No więc skoro nie wolno, to nie kłamałem. Z upływem lat, kłamać zacząłem, ale nie dlatego, że byłem kłamczuchem, ale dlatego, że prawdę i kłamstwo zacząłem traktować instrumentalnie, a nie jako wyznacznik zła.

"Co to znaczy, że prawdę i kłamstwo zacząłem traktować instrumentalnie"? - pewnie w duchu zapyta się część z Was, dlatego teraz odpowiem na to pytanie zadane przez Was w domyśle.

Ludzie głupio mówią, że są trzy rodzaje prawdy: cała prawda, pół prawda i gówno prawda. Może to i śmieszne, ale ja teraz chcę być całkiem poważny. Dla większości ludzi są faktycznie TRZY rodzaje prawdy - tak zaobserwowałem u wielu z was neurotypowych... Oto one:

1. Cała prawda - np. (Gdzie dzisiaj byłeś?) Poszedłem na rower i pojechałem nim nad morze (co jest faktycznie prawdą, bo mam to szczęście i nieszczęście mieszkać nad morzem)

2. Brak prawdy - np. (Gdzie dzisiaj byłeś?) Poszedłem na rower. Ale nie powiedział, że pojechał nad morze!

3. Nieprawda, czyli kłamstwo - np. (Gdzie dzisiaj byłeś?) Pojechałem na zakupy (a był na rowerze nad morzem).

Ale dla mnie, człowieka, który ma zdiagnozowany ZA, prawda jest czymś bardzo skomplikowanym. Oto co ja mam do powiedzenia o prawdzie:

1. Cała prawda (sytuacja ta sama, co powyżej): 

Wersja 1.:

Pojechałem na rower

Wersja 2:

Byłem nad morzem

Wersja 3:

Byłem poza domem

Wersja 4:

Szlajałem się tu i ówdzie

Wersja 5:

Pojechałem na rowerze nad morze

2. Ukrycie faktów (nie mające nic wspólnego z kłamstwem)

Wersja 1.:

Pojechałem na rower

Wersja 2:

Byłem nad morzem

Wersja 3:

Byłem poza domem

Wersja 4:

Szlajałem się tu i ówdzie

3. Nieprawda, czyli kłamstwo:

Wersja 1:

poszedłem na rower (bo jak można pójść na rower? Na rower się nie chodzi).

Wersja 2:

byłem na spacerze (i każdy inny fakt nie mający miejsca).

Szczerze mówiąc, nawet jeśli mam dobre intencje, ludzie czasem zarzucają mi kłamstwo, zwłaszcza wtedy, kiedy stosuję ukrycie faktów. Ukrywam je, żeby nie zanudzić rozmówcy. Na pytanie "gdzie byłeś" pomijam więc pewne fakty, jak np. nazwę kraju, dzielnicy, ulic, po których się przemieszczam, sklepu, który odwiedzam po drodze itp. robię to, bo spodziewam się ataku agresji słownej pod moim adresem. :)

Ale nt ludzie też kłamią! Np. mówiąc, że "poszedłem na rower". Tymczasem wystarczy 5 minut pośledzić takiego oszusta i od razu wiadomo, że delikwent bezczelnie kłamie, bo wcale nie poszedł, tylko pojechał!!! ;)

Kiedy stosuję wersję nieprawdy, czyli 3? Kiedy spodziewam się, że prawda skończy się czymś złym albo niekorzystnym dla mnie przy jednoczesnym upewnieniu mnie, że kłamstwo mi nie zaszkodzi. No bo po co mam ryzykować nieprzyjemności?

"Ale Ty jesteś niehonorowy"!!! Może mi ktoś zarzucić w tym momencie... To ja się zapytam, co to jest honor, bo nie rozumiem chyba znaczenia tego słowa. Tzn. rozumiem, tylko pojąć nie mogę. A poza tym kto jest niewinny, niech pierwszy rzuci kamień (za Jezusem). :)

Kto mnie tego nauczył? Tatuś i mamusia. No bo skoro synek na pytanie czy "uciekł z lekcji" odpowiedział "tak", a potem dostał karę, to stwierdził, że najpierw trzeba się zastanowić, jakie konsekwencje przyniesie odpowiedź na kolejne pytanie w przyszłości. Więc od tamtej pory na większość pytań krytycznych (czyli takich, od których zależeć może intensywność czerwieni na mojej skórze), najpierw zastanawiam się, jaka odpowiedź będzie dla mnie najbardziej korzystna.

Prawda i kłamstwo w moim świecie stało się więc instrumentem, a nie dobrem i złem. Zresztą mój synek ze zdiagnozowanym ZA też czasem kłamie. Chyba z tych samych powodów co ja. Chociaż może go zapytam.

PS. ze szkoły w czasach podstawówki uciekłem tylko raz. Były to zajęcia na basenie. Okropnie bałem się wody, która wzbudzała we mnie panikę. Jej niska temperatura przy mojej nadwrażliwości na temperaturę wody jeszcze bardziej mnie przerażała. Myślę, że ta okropnie traumatyczna sytuacja jeszcze bardziej utkwiła mnie w przekonaniu, że prawda nie jest żadnym dobrem i należy ją traktować wg potrzeby i przewidywanych skutków.