Trudne rozmowy rodzica z nauczycielem.

Drogi rodzicu! Jeżeli wchodzisz lub podtrzymujesz konflikt z nauczycielem, to jakim cudem chcesz nauczyć swojego AS'a radzić sobie z kontaktem z innymi ludźmi? Efekt będzie taki, że zamknie się w sobie i wycofa z większości interakcji! Będzie mu jeszcze trudniej zdobyć pracę i założyć rodzinę! Serio tego chcesz dla swojego dziecka?



Szanuję rodziców, którzy potrafią rozmawiać z nauczycielami. Tak samo, jak szanuję nauczycieli, którzy potrafią i chcą rozmawiać z rodzicami. Niestety - ani jednych, ani drugich zwykle nikt nie uczy ani negocjacji, ani asertywności, ani zarządzania konfliktem, ani budowania pozytywnych relacji.

Podróżując po szkołach, przedszkolach, liceach często zastaję obraz rozpaczy: grupki roszczeniowych, agresywnych rodziców z wiecznymi pretensjami i pełnymi "dobrych rad" jak nauczyciel powinien traktować ich dzieci. Z drugiej strony - nauczyciel nie potrafiący rozmawiać, równie chętnie wchodzący w konflikt jak rodzic, popełniający banalne błędy, nie wiedzący jak radzić sobie z presją. Bywa, że szkoły zamawiają szkolenia z radzenia sobie z sytuacjami konfliktowymi - zdecydowanie za rzadko.

Poruszając tematy związane z autyzmem - dowiaduję się często rzeczy, od których włos się jeży na głowie - oto np. wczoraj nauczyciele oświadczyli mi, że w ich szkole rodzice zdecydowanie protestują przeciwko (cytuję) "publicznym ocenianiu uczniów na lekcji", co rzekomo uniemożliwia pracę uczniów metodą projektową. To ja się pytam - od czego jest nauczyciel w takim razie? Zaleciłem wówczas oceniać pracę ucznia, nie zaś jego osobiście.

Dostaję również masę listów oraz mogę nieraz poczytać sobie Wasze komentarze na facebooku i na youtubie. Komentarze bardzo źle wróżące. Komentarze rodziców chwalących się walką ze szkołą, nasyłaniem kuratorium, nagrywaniem słów pedagogów dyktafonem, procesami, policją, którą się nasyła na szkołę... Naprawdę żenada... a gdzie tu dziecko? Dlaczego ono musi na to patrzeć, dlaczego rodzic zamiast współpracować - idzie na wojnę? Tak się nie wygrywa konfliktów ze szkołą. Tak się szkodzi własnemu dziecku, które staje się zależne od walk jego rodziców wyrastając na totalnie niesamodzielną osobę!

Sprawa jest trudna i kontrowersyjna - im więcej problemów wokół nauki dziecka - tym więcej potencjalnych sytuacji generujących niezrozumienie często przeradzający się w konflikt. Niektórzy nauczyciele pracują nad rozwiązaniem, próbują się dokształcać i brak wiedzy w tym zakresie (na pedagogice nie uczy się nauczycieli technik negocjacyjnych). Ale zrozpaczeni rodzice - zaniedbanie pod względem wiedzy jak "załatwić sprawę" są zdani jedynie na siebie, fora pełne hejtujących, agresywnych "doradców", którym nie zależy zbyt mocno na dobry dziecka, tylko na wiecznej walce z powodu skrywanej zadry w sercu i/lub upokorzeniu.

W poniższym materiale pragnę przedstawić podstawową zasadę konstruktywnego załatwiania spraw pomiędzy rodzicem a nauczycielem w myśl jednej z najważniejszych zasad w budowaniu relacji - tak w biznesie, jak i w szkole - a jest nią REGUŁA LUBIENIA I SYMPATII opracowana przez Roberta Cialdiniego (chętnych odsyłam do książki - R. Cialdini, Wywieranie wpływu na ludzi, GWP Sopot 2016, str. 185).

Mówi ona w skrócie, że ludzie są bardziej spolegliwi, łatwiej ulegają tym osobom, które lubią. W myśl tej zasady - aby rozwiązać jakąkolwiek trudną sprawę ze szkołą, w pierwszej kolejności należy się postarać o zbudowanie pozytywnej relacji z wychowawcą, nauczycielami, dyrekcją. Wówczas będzie im łatwiej ulegać Twoim prośbom, łatwiej będzie im i Tobie się rozmawiało, a dziecko pozna bezstresowy i bardzo skuteczny model radzenia sobie w życiu w kontakcie z innymi ludźmi.