Dziś będzie o wspaniałych ludziach, którzy stworzyli Fundacja ALEKlasa

Jej założyciele - Iza i Radek to osoby, które od lat organizują cykl konferencji poświęconych zespołowi Aspergera. Współpracujemy też ze sobą przy organizacji różnych wydarzeń z moim udziałem. Robią to bez pomocy sponsorów, funduszy unijnych, państwowych subsydiów ani bez niczyjego wsparcia finansowego. Udaje im się to z sukcesami. 

Dzisiaj wiem już, że kolejne edycje konferencji są też bardzo mądrym progresem w tematyce ZA - wejściem w coraz głębsze, trudniejsze i mocniejsze obszary życia wokół problemach ludzi z zespołem Aspergera.

Cykl konferencji organizowanych przez nich nabrał statusu kultowego - stał się pewnego stopnia symbolem, nabrał cech imprezy masowej, na której warto być nie tylko ze względu na znakomity program, ale też na wspaniałych ludzi, którzy przybywają za każdym razem w coraz większej ilości.

Czerpiemy od siebie pełnymi garściami - również (CO NIESPOTYKANE) prelegenci od samych słuchaczy, którzy mogą się wypowiadać, pytać, dzielić się swoimi myślami tak na forum, jak i za kulisami głównego nurtu programu. Jesteśmy z roku na rok coraz większą rodziną - pełną pasji, miłości, szacunku i otwartości.

To cud dzisiejszych czasów, że kilkaset osób rozmawia ze sobą, akceptuje i wybacza sobie nawzajem - czasem w imieniu ludzi, których skrzywdziliśmy w życiu, a z którymi już nigdy nie będzie dane powiedzieć sobie "przepraszam-wybaczam". Cudem jest ogromna empatia, jaka pojawia się na sali w temacie na pozór nie sprzyjającym, bo [podobno] osoby z zespołem Aspergera "nie są empatyczne", jak głoszą mity.

Organizacji tych legendarnych konferencji od samego początku podjęli się Iza i Radek - dla mnie jest to jedno z najlepszych małżeństw jakie znam, choć zapewne oboje się z tymi słowami nie zgodzą. Ja jednak twierdzę inaczej. Wzorem do naśladowania nie są ludzie, którzy nigdy się nie kłócą i nie mają między sobą ran i głębokich problemów.

Wzorem jest Radek - człowiek, który potrafi załatwić "wszystko". Sympatyczny sangwinik, który pod maską rubasznej duszy towarzystwa - skrywa głębokie przemyślenia, miłość do tego co dobre, miłość do swojej rodziny oraz do innych ludzi. Z pozoru lekkoduch i człowiek nie przejmujący się za bardzo. Widziałem u niego łzy w oczach, gdy opowiadał o swoim zmarłym dziecku. Człowiek, który na wierzchu nie pokaże, co nosi w środku, jeśli ten środek ma sprawić przykrość drugiemu. W ten sposób chroni innych. Ma wielką siłę schować swoje negatywne emocje i nie pokazywać ich na zewnątrz.

Wzorem jest Iza - pozornie jest przeciwieństwem Radka - ma wieczne poczucie winy, przejmuje się wszystkim - nawet tym, co przebiega po jej myśli. Osoba tak dobra, że jej głównym motywem w życiu jest nie ranienie nikogo na około. To ukryty mózg tych konferencji - perfekcjonistka, która czasem mam wrażenie, że obmyśla plan działania nawet w nocy gdy śpi. Osoba, na którą zawsze można liczyć, jest oddana, słuchająca, analizująca, ciepła i serdeczna (mimo, że na pozór tego nie widać). Jeśli ponarzekałbym na zbyt zimnego kotleta przy stole, byłaby pierwszą, która postara się o jego wymianę, abym nie musiał cierpieć.

Wzorem jest Radek i Iza - jako para o tych samych wartościach. Przeciwieństwa na pozór się przyciągają, lecz żeby zrozumieć fenomen ich związku - trzeba poznać to, co łączy tą dwójkę. Zobaczyć ich wspólny front z zapleczem jednakowego systemu wartości - rodzina, syn, dobro, cierpienie, bycie po prostu sumiennym, odpowiedzialnym i szczerym człowiekiem - na tyle odważnym, bo rozmawiać o swoich problemach w związku nawet po 20 latach. To dwójka ludzi, którzy są gotowi pomóc każdemu, kto tego potrzebuje, czego doświadczyłem i ja. Oboje są prawdziwi i autentyczni w tym co robią. I nie ma chyba zbyt wielu spraw, których by nie potrafili załatwić!

Jestem dumny z nich bardzo, gdyż przyznam szczerze, że też miałem swój niewielki udział w stworzeniu przez nich tego ogromnego sukcesu, jakim jest siła konferencji z Aspergerem w roli głównej. Jednym z najgłębszych, najbardziej emocjonalnych i poruszających wydarzeń, jakie miałem okazję w życiu widzieć.

A ich wystąpienie? Jest po prostu podkreśleniem i uwiarygodnieniem tekstu, który napisałem powyżej!

Dziękuję Wam Przyjaciele!

Link do strony fundacji ALEklasa: tutaj