Depresja - choroba, na którą osoby z ASD są szczególnie narażone!

Proszę - obejrzyjcie ten poniższy niesamowity film.

Depresja dotyczy ludzi wokół nas, a osoby w spektrum autyzmu chorują na depresję częściej niż reszta społeczeństwa. Dlaczego? Silniej przeżywane bodźce, brak zrozumienia przez otoczenie a także problemy samego autysty w zrozumieniu otoczenia i odczytywaniu intencji innych osób - często najbliższych. To wszystko prowadzi do większego ryzyka zachorowania na depresję.

Depresja jest chorobą. O wysokiej śmiertelności. Wg Eurostatu:

• w 2016 roku ponad 9 tysięcy Polaków odebrało sobie życie. To trzykrotnie więcej, niż liczba ofiar w wypadkach na naszych drogach
• na 100 000 mieszkańców Polski, 16 odebrało sobie życie w 2013 roku. Średnia dla Unii Europejskiej natomiast wynosi o wiele mniej, niż w Polsce - 11.
• Samobójstwo jest DRUGĄ NAJCZĘSTSZĄ PRZYCZYNĄ ŚMIERCI wśród dzieci między 7 a 11 rokiem życia!
• 66% osób z zespołem Aspergera rozważało próbę samobójczą!!! (wg danych brytyjskich).
  
  Źródło: tutaj i tutaj.

Przyczyny? Słabnący brak uwagi społeczeństwa i rządzących skierowanej na zdrowie psychiczne. Pójść do psychologa, albo do psychiatry po lekarstwo utożsamiane jest ze słabością i brakiem akceptacji - zarówno pacjentów, jak i otoczenia. "świr", "wariat", "hipochondryk", "chce zwrócić na siebie uwagę" - to tylko niektóre ze stwierdzeń znajomych i rodziny, z którymi zmagają się osoby w depresji.

Oto niektóre fakty dotyczące osób chorych na depresję:

1. Osoby chore na depresję kłamią - "nic mi nie jest", "byłam ze znajomymi na imprezie", "dobrze się bawiłem", "wszystko jest w porządku" - to naturalna bariera przed angażowaniem się w bolesny temat.

2. Osoby chore na depresję mają znajomych - ten fakt nie musi wcale im pomagać. Z biegiem rozmowy mogą stawać się coraz krótsze, bardziej powierzchowne - zaniepokojone otoczenie jest wówczas uspokajane faktem, że to z powodu zmęczenia, trudności itp. Co zazwyczaj uspokaja otoczenie.

3. Osoby chore na depresję doświadczają braku akceptacji gdy zwracają się o pomoc chociażby opuszczoną głową i smutkiem wymalowanym na twarzy - "nie wymyślaj" słyszą często w odpowiedzi. "słaby jesteś", "musisz się uodpornić", "wyśpij się", "nie przesadzaj i nie rozczulaj się nad sobą", "co ty masz za trudności? Ja w Twoim wieku - to dopiero miałam trudności". Skoro to słyszą, przestają wymyślać, przyklejają sobie uśmiech do twarzy i idą zamknąć się w swoim pokoju i swoim świecie.

4. Internet kłamie - na prywatnym profilu na facebooku lub na instagramie nie widać depresji. Chcemy być postrzegani pozytywnie, często nie chcemy innym sprawiać kłopotów. Potrzeba budowania pozytywnego wizerunku jest zbyt silna, aby mówić prawdę. Nie pokazujemy często bolesnych spraw osobistych, gdyż boimy się krytyki.

5. Nawet gdy uzewnętrznimy się z depresją w sieci, możemy się spotkać z niechęcią do naszej osoby. Wówczas komentatorzy naszego życia stukają się w głowę - odczuwają dysonans poznawczy przyzwyczajeni do zupełnie innego wizerunku do tej pory publikowanego. Szydzą, zarzucają, że piszesz o sobie kontrowersyjne rzeczy, bo szukasz akceptacji i zasięgu.

6. Internet i znajomi to nie konfesjonał, ani lekarz - zamiast pójść do specjalisty - osoby chore na depresję często próbują sobie poradzić - dając sygnały swojemu otoczeniu, które wciąż jeszcze nie jest nauczone najważniejszego - jak najszybciej polecić, zaprowadzić taką osobę do lekarza psychiatry.

7. Chorzy na depresję mogą krzywdzić innych - takie osoby po prostu nie mają siły, aby być cierpliwym, słuchającym, przebojowym synem, ojcem, matką, córką czy kolegą w pracy. Z choroby leczymy się nie tylko dla siebie, ale i dla naszego otoczenia. Aby mieć siły pracować i wspierać najbliższych.

8. "Poradzisz sobie" albo "Poradzę sobie" - słyszą osoby chore na depresję. Wówczas starają się sobie udowodnić, że są na tyle silne, że dadzą radę bez psychotropów. Być może dadzą radę. Tylko w jakim tempie - w ile lat? I jakim kosztem? Chcesz marnować często wiele lat swojego życia na chorobę, która przeszkadza w sprawnym funkcjonowaniu? Chory na anginę też może sobie poradzić i wyzdrowieć bez antybiotyku. Tylko kiedy? Za jaką cenę? Z jakimi powikłaniami? Zasada jest prosta - chorobę trzeba wyleczyć wszelkimi bezpiecznymi możliwymi środkami - od tego jest farmacja XXI wieku! A to, że inni nie akceptują Twojej depresji? Mało kto kocha tą chorobę - nic dziwnego, że nie akceptujesz jej ani Ty, ani otoczenie.

Bijmy na alarm! Sytuacja w polskich szpitalach psychiatrycznych jest dramatyczna!